مقدمه
بسياري از كتب تاريخ هنر، به هنگام پرداختن به هنر تمدن‌هاي كهن يا تمدن بين‌النهرين را اولين مبحث قرار مي‌دهند يا تمدن مصر را. البته شكي وجود نداراد كه قدمت تمدن بين‌النهرين در قياس با تمدن‌هاي ديگر بيشتر است. ليكن تمدن بين‌النهرين همواره محل تاخت و تاز اقوام مختلف بوده است و تاريخي آشفته دارد. همين آشفتگي در تنوع و تغييرات مدام در جلوه‌هاي هنري آن تمدن ديده مي‌شود. لذا در آثار هنري باقيمانده از تمدن بين‌النهرين، همان گونه كه ديديم، به رغم زيبايي و قدرت، نمي‌توان به دنبال يك منشاء و يك منبع الهام و حتي يك شيوه بادوام بود. تمدن بين‌النهرين به رغم سرگذشت پرنشيب و فراز خود، در آثار هنري شكل گرفته در تمدن‌هاي ديگر، تاثيراتي مهم گذاشته است. حتي در ابتدايي‌ترين تجليات هنر مصر مي‌توان آثاري از اين تاثير مشاهده كرد، اما اين تاثيرات، به همان ادوار ابتدايي محدود مي‌شود. هنر مصر در اين زمينه سرنوشتي كاملاً متفاوت و متضاد با سير تاريخي بين‌النهرين دارد.

مصر با تاريخي نسبتاً آرام و يكدست كه كمتر تحت هجوم قرار گرفته است، توانست در زمينه‌هاي هنري، هويتي مستقل و باثبات و دست‌نخورده را براي مدتي بسيار طولاني حفظ نمايد.
رود نيل در طول تاريخ، منشاء آباداني و منبع حيات اين سرزمين و ساكنان آن بوده است. با توجه به اينكه اين رودخانه از ميان دو بيابان خشك صحراي عربستان در شرق و صحراي ليبي در غرب عبور كرده و نوار سبز و حاصلخيزي را در اين پهنه خشك و سوزان ايجاد نموده، مي‌توان به جرات نيل را شاهرگ حياتي تمدن مصر دانست.

  برای دانلود به ادامه مطلب بروید…