پیتر زومتور با یادآوری دوران کودکی خود گفت: «خاطرات کودکی حاوی عمیق‌ترین تجربه‌های معماری هستند که می‌شناسم. آنها مخزن فضاها و تصاویر معماری هستند که من در کارم به عنوان یک معمار به بررسی آنها می پردازم.» این جملات به مفهومی اساسی طراحی کودک فرندلی اشاره دارد در واقع همه چیزهایی که در سال‌های اول زندگی‌مان با آن‌ها مواجه می‌شویم، از جمله معماری، می‌تواند تأثیر زیادی بر دیدگاه آینده ما از جهان داشته باشد.

هنگامی که فضاها بر اساس نیازهای خاص کودکان طراحی می شوند ، سلامت جسمی و روحی آنها را تحریک می کنند و همچنین به تقویت استقلال، عزت نفس و مهارت های اجتماعی شدن او کمک می کنند. بنابراین، معماران این مسئولیت را دارند تا اطمینان حاصل کنند که کودکان در محیط‌هایی زندگی و بازی میکنند که به رشد سالم بلندمدت آنها کمک می‌کند.
بنابراین، چگونه فضاهای دوستدار کودک طراحی کنیم؟ از برنامه ریزی شهری گرفته تا معماری ، راه حل های ممکن زیادی وجود دارد. اما وقتی صحبت از پرداختن به مقیاس کوچکتر می شود، جایی که با کودکان بیشترین تعامل را دارد، ترکیب این فضاها با مبلمان مناسب بسیار مهم است که مطابق با دستورالعمل های ارگونومیک و ابعاد آناتومیک کودکان طراحی و تولید شده باشد.
اساساً، دو نوع مبلمان کودک وجود دارد: آن‌هایی که با تطبیق با نیازهای ارگونومیک، مراقب از کودکان را تسهیل می‌کنند ودسته دوم که کودک را قادر می‌سازد تا به طور مستقل از آنها استفاده کند و به اندازه کافی، به حرکات و الزامات ایمنی پاسخ دهد. در این مقاله، مورد دوم را از طریق مجموعه‌ای از نمونه‌های مینیاتوری بررسی میکنیم با پارساکد در ادامه همراه باشید…..