جوایز: رتبه اول بخش آپارتمان مسکونی، جایزه معمار 94

در طی دو دهه گذشته معماری در شهر تهران تحول پوچی را تجربه کرده. عدم سودآوری صنعت وکشاورزی از یک سو و تحریم ها از سوی دیگر باعث هجوم سرمایه ها به بازار مسکن شد و زمینهای کوچک ( 200-300 متری) به محل سرمایه گذاری برای عموم مردم تبدیل گشت. عموم مردم خانه های کوچک خود را تخریب کرده و به آپارتمانهای 4 -5 طبقه تبدیل کردند و به همین دلیل شهر مواجه شد با یکسری آپارتمانهایی که تمام ارزش آن به نما می باشد. در این پروژه خاص، ساختمان در انتهای یک بن بست درمیان دیگر ساختمانها(تودلی) قرار گرفته و از داخل خیابان به پروژه دیدی وجود ندارد بنابراین همان اندک جذابیت هم برای معماران وجود نداشت. از اینرو راهبردهای ذیل جهت طراحی پروژه در نظر گرفته شد.

خلق منظر برای پروژه ای که هیچ منظری نداشت

پروژه در انتهای یک کو چه بن بست مابین دیگر ساختمانها قرار گرفتهکه دید اصلی آن به یک دیوار سیمانی به ارتفاع 18 متر می باشد. با الهام گرفتن از یک داستان کودکانه ” آخرین برگ” (last Leaf)و با بهره گرفتن از هنر یک هنرمند نقاشی دیواری تصمیم گرفتیم تا بر روی دیوار سیمانی منظره ای را به تصویر بکشیم تا چشم انداز ساکنین را تغییر دهیم.

برای توضیحات بیشتر و مشاهده تصاویر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

برخلاف معماری معاصر غرب، در مورد آغاز معماری معاصر ایران هیچ اتفاق نظری وجود ندارد. بعضی سال 1300 شمسی را که مقارن با شروع دوره پهلوی اول و همزمان با اقدامات و اختلافات تجدید گرایانه است، به عنوان نقطه عطف تاریخ معماری قلمداد میکنند که این به طور ضمنی در بین همگان پذیرفته شده است و معمولاً به آن استناد می شود. بعضی دیگر تاریخ انقلاب مشروطه را که با تغییرات سیاسی و اجتماعی در ایران همراه است، نقطه عطف و آغاز معماری معاصر می دانند اما به نظر می رسد آغاز تحولات و جریان فراگیری معماری معاصر ایران را باید از زمان قاجار که مقارن با جریان های نوظهور معماری است، دنبال کرد و از طریق ویژگی های معماری بناهای شاخص و زمینه ساز تاریخی آن دوره، به تعیین نقطه آغاز معماری معاصر ایران پرداخت.

 برای دانلود به ادامه مطلب بروید…