طراحی خانه خرند در اصفهان یک پروژه مدرن با اصلاحی سنتی است. واژه خرند یک اصطلاح قدیمی است که به عرصه حیاط گفته می شده و در خانه های سنتی مورد استفاده قرار می گرفت. خانه-حیاط یکی از ویژگی های اصیل معماری ایرانی می باشد که در اصفهان رواج داشته است. بر اساس سیاست های جدید شهرداری و قوانین محدود، حیاط یکی از بنیادی ترین عرصه های ساختمان و معماری محسوب می شود. بخصوص اینکه حیاط در سطوح بالای ساختمان تعبیه شود.
طراحی خانه خرند اصفهان شامل اهدافی اعم از شخصیت شناسی میدانی بوده است. در این پروژه سعی شده تا حیاط را در قالب یک خانه مدرن و جدید بگنجانیم و برای این عرصه شخصیت مجزایی تعریف کنیم. علاوه بر ارائه فضای سبز حیاط سنتی ایران دارای عناصری همچون آب و نور و حریم خصوصی است. آب یکی از مهم ترین عناصر طراحی محوطه و حیاط محسوب می شود که نقش ویژه ای همچون ایجاد رطوبت، زیبایی بصری و آرامش بخش بودن را در خانه های مرکز ایران دارد.

مسجد باسونا پروژه ای ساختارشکن نسبت به بافت کهنه منطقه سوهاگ به شمار می رود که جلوه نوی آن نسبت به بافت کهن این بخش از مصر خودنمایی می کند. مسجد باسونا در منطقه ای پر سر و صدا و گرد و خاکی، مشرف به یک گورستان وساختمان های مسکونی می باشد که همگی تحت تاثیر رفت و آمد احشام در خیابان ها قرار دارند. جاده های خالی، بازارهای موقت هفتگی و سیرکولاسیون شهری قدیمی، از موارد تاثیرگذاری می باشند که بر روی پروژه مسجد تاثیرگذار خواهند بود. یکی از مهم ترین تاثیر عوامل فوق، تعبیه ورودی اصلی به بخش عبادتگاه مسجد بود.

طراحی ساختمان مسجد می بایست آرامش، صلح و هارمونی را به کاربران خود ارائه دهد. به همین دلیل چند نیاز ضروری را باید به بافت و طراحی مفهومی مسجد اضافه کند. این راه حل بسته به تعبیه دیوار دولایه (دیوار دو جداره آجری با فضای خالی بین دو پوسته) داشت که فقط یک پنجره در آن قرار می گرفت که رو به گورستان قرار داشته، که با یک سیستم سقف هیبریدی پوشش شده بود. تشکیل یک مربع مرکزی (به ابعاد 6 در 6 متر) با یک گنبد انعطاف پذیر تک پوسته در مرکز مربع و 4 گوشواره مزین شده به شیوه های سنتی گچ بری، سقف مسجد را با ترکیبات هیبریدی به نمایش گذاشته است. حفره گنبد یک فیلترکننده تهویه می باشد که نور غیرمستقیم و نسیم تازه را به داخل مسجد هدایت می کند. پوسته دولایه دیوارها و سقف مسجد (به غیر از گنبد تک پوسته) یک عامل فیلترکننده و خنک کننده هوای داخل می باشد.

موقعیت قرار گیری سایت مجموعه ی امام رضا در نزدیکی میدان امام حسین در تهران، می باشد. این ناحیه از تهران منطقه ای فرهنگی محسوب می شود، به همین دلیل پروژه ی طراحی مجموعه چند منظوره ی امام رضا، حول ایجاد یک فضای شهری جهت فعالیت های اجتماعی برای گروه ها و سنین مختلف جامعه، چرخیده است.

کانسپت اصلی این پروژه جهت ایجاد همبستگی و رابطه ی متقابل بین گروه ها و سن های مختلف جامعه و تشویق نسل های جوان تر برای حضور در داخل پروژه، فرم نهایی قسمت شبستان ساختمان است که بر اساس شکل دست های گره خورده به عنوان نشانه ای از وحدت و انسجام اجتماعی، طراحی و اجرا شده است. تابع فرم شبستان، بازوهای کناری با کاربری های مکمل، بیرون آمده و بر روی زمین نشسته اند تا از لحاظ بصری فرمی خلاقانه ایجاد کنند.

مجتمع مسکونی خزر در حومه شمالی شهر تهران واقع شده است که این محله دارای تراکم بالایی از ساختمان ها و کوچه های باریک می باشد. لذا شهرداری تهران بدین منظور حدود 48 متر از 350 متر را از مساحت ساختمان کم کرده و برای گسترش کوچه در نظر گرفته است.

از ویژگی های برجسته این مجتمع تراس های محدود شده و نمای آن می باشد. چرا که از الگو های هندسی و منظم استفاده شده است که الهام گرفته از بخش معماری باستانی فارسی و ارزش های انسانی می باشد. همچنین، این ایده در طراحی نما، سبب فراهم آوردن حداکثر نور طبیعی و بازی بین نور و سایه در فضای داخلی شده است.

تاریخچه معماری مینیمالیستی
معماری مینیمالیستی از زیرشاخه‌های یک سبک طراحی کلی به نام مینیمالیسم به شمار می‌رود. مینیمالیسم، یک جنبش فکری بود که پس از جنگ جهانی دوم آغاز شد. این جنبش در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی روی بسیاری از هنرمندان بصری، موسیقی‌دان‌ها، معماران و طراحان اثرگذار بود.

نخستین بار، فیلسوف بریتانیایی ریچارد ولهیم بود که نام مینیمالیسم را برای این جنبش انتخاب کرد. مینیمالیسم جنبشی بود که به‌عنوان واکنشی بر ضد تجمل‌گرایی به راه افتاد. بارزترین مشخصه‌اش، پایبندی به استفاده از حداقل مولفه‌های ضروری برای آفرینش آثار است. شعارشان نیز این است که: «هرچه کمتر، بهتر». چنین دیدگاهی در هنرهای بصری به این صورت تفسیر می‌شود که باید از ساده‌ترین مولفه‌ها، ازجمله شکل یا رنگ ساده، برای ایجاد تصاویر بهره برد.

طراحی ساختمان دوطبقه با نام “خانه کوچک” توسط گروه معماری فضیله در شهر اصفهان به اجرا رسیده است. خانه کوچک در زمینی به مساحت 70 مترمربع (7×10) به صورت شرقی_غربی در شهر اصفهان ساخته شده است. زمین پروژه از سمت شمال، همجوار با زمین مسکونی و از سمت جنوب، محدود به ساختمان تجاری قدیمی می باشد. تنها دسترسی پروژه، از گذر ضلع غربی صورت می گیرد که منظره کوه صفه اصفهان، از این سمت قابل مشاهده است و در ضلع شرقی نیز، مشرف به مرکز محله می باشد.
خواسته کارفرما طراحی دو واحد مسکونی مجزا بود، که با توجه به کوچک بودن ابعاد زمین، محدودیت های مشرفیت، ارتفاع و محدودیت در تأمین نور و دید مطلوب، ما را با چالش های مختلفی در طراحی، مواجه می ساخت.
با توجه به محدودیت های موجود، ریزفضاهای هر واحد، در ترازهای ارتفاعی متفاوت قرار گرفت. علاوه بر این، به دلیل محدودیت در تأمین نور و دید مطلوب، با طراحی و ایجاد شکاف ها و برش های معنادار در جداره های نما، توانستیم نور طبیعی و دید مطلوب را برای فضاها تأمین نماییم، تا بدین گونه شاهد شکل گیری فضاهایی با کیفیت های مطلوب و متنوع باشیم. برای تأمین نور بیشتر زیرزمین نیز، از فضای بلااستفاده شیب دار زیر پله اصلی استفاده شد تا تمام فضا ها برخوردار از نور طبیعی باشند.