شناخت بنا
سرای حسِین خانی
اين سرا در بخش مياني بازار و ضلع غربي خيابان اكباتان و محصور بين راسته هاي حلبي سازها، كفش دوز خانه و صحاف خانه است. سراداري لبه ورودي است.و یک ورودی در غرب آن و یک ورودی در شمال آن قرار دارد
.که در حال حاضر از ورودی غربی استفاده می شود. داراي: 16 حجره و حیاط و بالاخانه می باشد که در چهار طرف حیاط قرار دارند .است. كاربري قديم، انبار و تجارتخانه بوده و كاربري فعلی آن انبار مترکه و فروش روغن در یک حجره فعال می باشد .
از نظر وضعيت نيارشي فقط در ورودی اصلی ، مرمت شده است. زمان ساخت آن در دورة فتحعلی شاه قاجار و داراي ارزش معماري و شهري است. یک طبقه به اضافه بالاخانه است .

چگونگي ساخت
کاروان سرای حسین خانی بوسيله حكومت به شكل دستوري و يكپارچه است و با بازار و بدون محدوديت از نظر زمين و دسترسي ساخته شده اند. از يك سو به بافت دوخته شده اند و از سوي ديگر محدوديتي در ورودي نداشته اند.

برای دانلود و توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

مقدمه
با انتخاب اصفهان به پايتختي و گسترش شهر به طرف جنوب ، ميدان عظيم نقش جهان با طول تقريبي 507 و عرض 158 متر به عنوان يكي از ويژگيهاي عصر صفوي مطرح گرديد. در طراحي شهري اين ميدان به عنوان عضو اصلي گسترش شهر مورد توجه قرار مي گيرد و تا مدتها به عنوان بزرگترين و زيبا ترين ميدانهاي جهان ناميده ميشود ميدان نقش جهان به جاي ميدان كوچكي كه از دوران تيموريان باقي مانده بود احداث گرديد. به هنگامي كه دو مسجدامام و شيخ لطف الله و سر در بازار قيصريه ساخته شد، اين سه بنا با طاقهاي متحد الشكل به هم مربوط شدند و با پايان يافتن ميدان و خاتمه تزئينات كف آن شن ريزي و مسطح شد .

از اين زمان بود كه ميدان براي انجام مسابقات و بازيهاي معمول آن عصر مانند چوگان و قاپوق اندازي مورد استفاده قرار مي گرفت و سان و رژه سربازان و سپاهيان نيز در همين مكان انجام ميشد. دو ستون سنگي كه در جلو مسجد امام واقع شده و قرينه آنها نيز روبروي بازار قيصريه هستند بيانگر انجام بازي چوگان و ساير ورزشها در ميدان مي باشند. در گرداگرد كناره ميدان نهري به عرض 3 متر و عمق 2 متر جريان داشت . در طول نهر رديفي از درختان چنار بر رهگذران سايه مي افكند.

برای توضیحات بیشتر و دریافت فایل به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

موزه فرش ایران در ضلع شمالی پارك لاله و روبه‌ روی فروشگاه سپه خیابان فاطمی واقع شده است‌ . این موزه در 22بهمن ماه 1356 افتتاح شد .
ساختمان موزه فرش ایران معماری شكیل و چشم‌گیری دارد كه آذین‌های نمای بیرونی آن شبیه به دار قالی است‌ . سطح نمایشی موزه مساحتی برابر 3400 مترمربع را در بر می‌گیرد كه شامل دو تالار است و برای نمایش انواع قالی‌ های دست بافت و گلیم مورد استفاده قرار می‌گیرد .
تالار طبقه هم‌كف به نمایشگاه دایمی اختصاص دارد و تالار فوقانی جهت برگزاری نمایشگاه‌های موقت گلیم و قالی طراحی شده است‌ .
پژوهش در سوابق‌ ، تحولات و كیفیت تاریخی هنر و صنعت فرش‌ ، خاصه در ایران‌ ، گردآوری و خریداری نمونه انواع قالی‌های دست بافت ایرانی و برگزاری نمایشگاه‌های موقت از فرش ایران و سایر نقاط جهان‌ ، از اهداف موزه به شمار می آید .

آثار موزه فرش ایران:

در موزه فرش انواع گلیم‌ها و فرش‌های دست بافت‌ ، با توجه به مرغوبیت و قدمت آن‌ ها و با در نظر گرفتن ویژگی‌ های قالی ایران از لحاظ رنگ آمیزی‌ ، طرح‌ ، نقش‌ ، بافت و تنوع مناطق قالی بافی حفظ و نگه‌داری می‌ شود .
مجموعه موزه فرش ایران شامل با ارزش‌ ترین نمونه‌های قالی ایران از قرن نهم هجری تا دوره معاصر است و از منابع غنی تحقیقی برای پژوهشگران و هنر دوستان به شمار می آید. معمولاً حدود 135 تخته از شاه‌كارهای قالی ایران‌ ، بافت مراكز مهم قالی‌بافی مانند كاشان‌ ، كرمان‌ ، اصفهان‌ ، تبریز ، خراسان‌ ، كردستان و جز آن‌ها ، در تالار طبقه هم‌كف به معرض نمایش گذاشته می‌شود .

برای دانلود و توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…..

بخش سلطانیه با وسعتی حدود 156 هكتار در ناحیه مركزی متمایل به غرب استان زنجان، 48 درجه و 48 دقیقه طول شرقی جغرافیایی و 36 درجه و 36 دقیقه عرض شمالی جغرافیایی با ارتفاع 1880 متر از سطح دریا در 40 كیلومتری جنوب خاوری استان زنجان قرار گرفته است.
سلطانیه امروزی به عنوان مركز بخش، ازتوابع شهرستان ابهر به شمار میرود و كوههای یان بلاغ و آغ داغ در شمال و جنوب آن واقع اند.
وجود چمن سلطانیه، قرار گرفتن كوههای اطراف و ارتفاع مكانی، منطقه را در ردیف نواحی بادخیز قرار داده است و سبب شده تا سلطانیه دارای آب و هوای نسبتاً معتدل مایل به سرد و خشك باشد. بیشترین درجع حرارت در تابستانها 28 درجه بالای صفر و كمترین آن در زمستان به 15 درجه زیر صفر می رسد و میانگین آن 1/11 سانتیگراد است.

حداكثر میزان بارندگی در سال 350 میلیمتر است.بارش و نزولات جوی درسلطانیه كه متأثر از آب و هوای استان است تابع دو باد معروف به «مه» و «شروه» است.كه به ترتیب از شمال به جنوب و از جنوب غرب به شمال شرق حركت می كنند.
شهر سلطانيه در 30 كيلومتري جنوب شرقي شهر زنجان و در 54 كيلومتري ابهر قرار دارد . اين محل طبق كتيبه هائي كه از پادشاهان آشور بدست آمده ، در قرن هشتم قبل از ميلاد محل سكونت طايفه جنگاور ( ساكاراتيها ) بوده و در عهد فرمانروايان ماد به اسم (( اريباد )) خوانده مي شده است و پارتها آنرا بنام نخستين پادشاه خود ” ارساس ” ناميدند .

برای دانلود و توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

مقدمه
بندر و شهر کهن سیراف و دهستان طاهری امروز در استان بوشهر و در حاشیه خلیج فارس قراردارد .سیراف در 245 کیلومتری شرق بوشهر و 260 کیلومتری غرب بندر عباس واقع است. عسلویه هم دهستانی بود در30 کیلومتری شرق سیراف که طی دهه گذشته به برکت بهره برداری از میدانهای گاز پارس جنوبی بیکباره توسعه یافت و سرمایه گذاریهای وسیعی درآن صورت گرفت. در کشورمان همواره مناطق و سواحل جنوبی خلیج فارس و دریای عمان را در تقسیم بندی و رتبه بندی توسعه در ردیف مناطق محروم و توسعه نیافته تلقی می کنیم . اگر مراد از توسعه را توسعه پایدار و همه جانبه بدانیم، می بایست از توسعه فرهنگی غافل نباشیم .هویت بخش تاریخی و گردشگری، از ارکان توسعه فرهنگی می باشند. این مناطق مواد اولیه و خام هویت را دارا می باشند. نمودارسازی وبه منثه ظهور رساندن هویت علاوه برآنکه باعث ارتقاء فرهنگی و بومی می گردد از سوی دیگر موجبات گردشگری را چه در مقیاس ملی یا فرا ملی فراهم می آورد.

اگر در این مناطق توجه و نگاه توسعه از موضوعات فرهنگی غافل باشد و بیشتر به لایه های زیر سطحی( نفت و گاز )توجه گردد، پس از مدتی آسیب های وارده دیگر قابل بازگشت و جبران نمی باشد. مدیران ارشد و تصمیم گیران صنعتی می باید قدری از ارزش افزوده حاصل شده را برای توسعه و نمودارسازی هویت ، تاریخ ، و فرهنگ این مناطق هزینه نمایند. در غیر اینصورت هر آنچه که از نشانه های این هویت در رو و زیر سطح زمین می باشد زیر چرخهای سنگین صنعت در این مناطق خرد می شود.
بالغ بر یکهزار و پانصد سال پیش بنا بر مستندات تاریخی مکتوب و مکشوفه سیراف بزرگترین بندر درمنطقه جنوب غرب آسیا بوده و دارای ارتباطات دریایی با چین، یونان ، رم ،آفریقا و …. بوده است و نشانه ها و آثار باقی مانده از این شکوه طی حفاری های باستانشناسی بدست آمده است.

برای توضیحات بیشتر و دریافت فایل به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

خانه ی نصيرالدوله را ميرزا عبدالوهاب خان شيرازی در دوره ی قاجاريه،با مساحت 1700 متر مربع ساخته است.او تزئيناتی نيز چون گچبری،نقاشی ديواری،آينه كاری و … بر آن افزوده است.اين بنا،كه در محدوده ی بافت تاريخی محله ی عودلاجان در محله ی سيروس و مركز امامزاده يحيی قرار گرفته است،دارای يك شاه نشين در عمارت اصلی و دو بادگير با نمايی آجری در طرفين ساختمان است.در بالاترين قسمت نمای ورودی بام،يك عنصر تزئينی،به نام سنتوری با سيستم خرپايی اجرا شده است.در قسمت جنوبی حياط،عمارتی يك طبقه وجود داردكه با ساختمان اصلی هم دوره می باشد،اما در اواخر دوران ناصری قسمت هايی به آن اضافه شده است.كالسكه خانه ا‍ی هم در قسمت جنوب كل مجموعه قرار دارد.

تاریخچه بنا
در تنها کتیبه ی چوبی باقی مانده که به صورت گره کاری بوده تاریخ ساخت بنا ذکر شده که متعلق به اوایل دوره ی ناصری یعنی 1272 ه.ق می باشد .سبک ساختمان همان سبک خانه های ایرانی دوره ی صفوی است .
در نقشه های 1275 ه.ق و 1309 ه.ق شهر تهران این معبر که در محله ی عودلاجان واقع می شده جزو مهم ترین شهر بوده که علاوه بر اهمیت آن جهت مسکونی دارای با تجاری نیز بوده .
سال 961 ه.ق شاه طهماسب صفوی حصاری به دور روستای تهران کشید و این معبر نیز داخل حصار قرار گرفت و شکل مسیر آن تا به حال به همان صورت اولیه باقی مانده است .

برای توضیحات بیشتر و دریافت فایل به ادامه مطلب مراجعه نمائید…