تحولات انقلاب صنعتی در جهان باعث گردید که شهرها از نظر فضای سبز خارج از الگوی ارگانیک قبلی که پاسخگوی نیازهای اکولوژیک بود، تکوین یابد. در تعریف کنونی فضای سبز شامل آن بخش از مناطقی می شود که دارای گیاهان و یا هر گونه سبزینگی اعم از درختان، گلها و چمن ها را در بر داشته باشد.
تاثیرات گیاهان در بهسازی شرایط زیست:
یک هکتار فضای سبز در سال 2500 تا 3000 کیلوگرم اکسیژن تولید می کند که این مقدار به طور متوسط اکسیژن مورد نیاز 10 نفر را طی یک سال تامین می نماید. برخی گیاهان مانند گردو، کاج، اکالیپتوس، افرا و زبان گنجشک موادی را در فضا منتشر می کنند که موجب عدم رشد و مرگ و میر برخی از باکتری ها، قارچ ها و تک سلولی ها می شود. گیاهان از طریق اکسیژنه کردن و رقیق کردن هوا، آلودگی های آن را کنترل می نمایند و همچنین ذرات گرد و غبار را کاهش می دهند و به این خاطر است که می توان آن را ریه های تنفسی شهر نامید، همچنین درختان نقش موثری در جذب سرب هوای آلوده شهرها دارند و می توانند مناطق مسکونی و کانونهای تمرکز انسانی را در برابر آن حفظ کنند.
کاهش ردیفهایی از برخی درختان می تواند جلو صداهای آزاردهنده و گوش خراش را تا حدی گرفته و خطر آن را پایین بیاورد، همچنین ترکیبی از درختچه ها و پوشش زمین وقتی که به صورت مجموعه ایی مناسب از گیاهان جاذب صدا در آیند موجب کاهش صدا می شوند. انبوهی از درختان، چرمی بودن برگها و خمش پذیری شاخه ها اجازه می دهد که صداهای ناهنجار جذب درختان شوند. «پوشش گیاهی خیلی بهتر و ارزان تر از موانع انسان ساخت، مانند دیوار در کاهش صدا نقش دارند.» (هاریسون، 1974)
برای دانلود به ادامه مطلب بروید…
