مقدمه
مفهوم فضاي سبز
فضاي سبز بر خلاف معنايي كه ممكن است در ذهن ايجاد كند تنها محلي داراي درخت و گياه نيست بلكه نماد سمبلي از تفكرات فرهنگي و اجتماعي يك جامعه است. .مكان ظهور فضاي سبز تنها پاركها را در بر نمي گيرد بلكه باغها،باغچه هاي خصوصي،نوار سبز حاشيه شهر ها و حتي خيابانها و گورستانها را نيز شامل مي شود. همين طور فضاهاي سبز اماكن فرهنگي (كتابخانه ،تاتر،سينما،..)، اماكن مذهبي ،محلي براي انواع بازيها و ورزشهاي مختلف ، محلي براي الهام گرفتن از طبيعت جهت سرودن شعر ،نقاشي ،عكاسي ،… را نيز شامل مي شود.در واقع طراحي سبز يك مفهوم كلي در مبحث طراحي است كه دامنه گسترده اي را شامل مي شود و در اواخر دهه 80 ظهور كرده است.در حقيقت انديشه سبز يك موج بين المللي به طرفداري از موضوعات زيست محيطي است كه از فجايع مختلف انساني مانند نشت راديو اكتيو و مواردي از اين قبيل گرفته شده است.

در اين بين روند طراحي فضاي سبز همواره مسئله اي بوده است كه ذهن معماران را به خود مشغول داشته است.گروهي ارزشهاي فلسفي و آزاديخواهي خود را به ميدان طراحي آوردند و نقاشيهاي روي بوم و مجسمه سازي را به قلمرو زمين كشاندند و باز گروهي كه غالب معماران را نيز شامل مي شود هندسه را در كار خود دخيل داده و نيز گروه ديگري با عقايدي بر خواسته از طبيعت. بر اين باورند كه ايده هاي خود را از طبيعت الهام بگيرند و در كار خود از نمونه هاي طبيعت الگو برداري كنند.
به هر حال كيفيت طراحي فضاي سبز چه از معماري ريشه بگيرد و چه كيفيتي ذاتي داشته باشد اين دو مقوله نمي توانند جدا از يكديگر وجود داشته باشند.فضاي سبز اجزاي زنده اي را شامل مي شود كه پيوسته تغيير مي كنند و دوره انتقالي آنان نيز بايد به عنوان عامل مهمي در طراحي در نظر گرفته شود.

برای مشاهده کامل مقاله به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

الگوبرداري سازه اي از طبيعت
مقدمه :
از ابتداي تمدن بشري ،دنياي پر جاذبه طبيعي منبعي بسيار غني براي طراحان و مهندسان بوده است.صداي حرکت آب در رودخانه، رنگ هاي خيره کننده رنگين کمان، ساختار هوشمند کندوي عسل، تنها تعداد اندکي از عجايب طبيعي اند که باعث الهام بخشي و نوآوري در آثار دست ساخت انسان شده اند.اغلب اوقات بدون جستجو براي معناي عميقتر و بدون سوال از فرم هاي طبيعي،رنگ ها و فرم هايي را که مارا احاطع کرده اند، تقليد مي کنيم.

سازه هاي طبيعي :
شايد اجداد ما بدون درك واقعي فرم‌هاي طبيعي، از يكي از بهترين معلمان يعني طبيعت، استفاده از فرم‌هاي سازه‌اي موجود در آن را مي‌آموختند.
در طبيعت هر چيزي كه به اندازه كافي قديمي است محكوم به نابودي است.
يك فرم قوي‌تر و پايدارتر ممكن است مقاومت بيشتري را براي موجود زنده فراهم كند. ولي در عين حال نياز به مواد خام بيشتري داشته باشد.

بازارهای ایرانی
واژه بازار بسیار کهن است و به معنی محل خرید و فروش و عرضه کالاست. بازار در فارسی میانه به صورت “وازار” و با ترکیب هایی مانند وازارگ (بازاری) و وازارگان (بازرگان) به کار می رفته؛ …
در زبان فارسی بازار به عنوان اسم مکان به معنی محل خرید و فروش کالاست واژه بازار در ادبیات فارسی مفهومی وسیع و گسترده دارد و به معنی محل شلوغ و پرازدحام، اعتبار و اهمیت اشخاص و غیره به کار می رفته است.
بازرگان و سوداگر ایرانی باید در جایی مقام داشته باشد که خریدار بتواند با آسانی کالای او را با آنچه دیگران عرضه میدارند مقایسه کند و وضع استثنایی و انحصاری آن باعث فریب و غبض نشود .پدید آمدن رسته و گرد آوری کالاهای مشابه در دکانهای نزدیک به هم و در یک بازار با تیم و سرا معلول همین نظام خاص پیشه وری و سوداگری ایرانی است که برخلاف نقاط دیگر جهان به خریدار فرصت میدهد تا خواسته و کالای مورد نظر خود را به ارزانترین بها و به نحو دلخواه بی عیب و متناسب با اقتصاد خانواده خود تهیه کند بی آنکه مانند امروز ناچار باشد برای خریداری چیزی صدها مغازه را که هریک اقلام پانصد متر باهم فاصله دارد سر بزند .

اصل کلمه بازار خیلی قدیمی است.بازار محل اجتماع محل داد وستد کانون شورشها و اعتصابها سیاستمداریها محل پخش اطلاعات موارده اشنایی و گاهی اوقات نقش مکانی امنیتی را نیز ایفا می کرده است.در جشنها بازار را چراغانی آینه بندی و آزین بندی می کردند.
شهرهایی که در ورودی بازار داشتند را بازارگاه می گفتند.همچنین شهرهایی که محل انبار بوده بارکده نامیده می شده است .
در شهرهابازارچه نیازهای یک محله را برطرف می کرده است.بازار در مرکز شهر بوده و همه چیز در آن یافت میشده ولی بازارچه ها دکانهایی مربوط به خرید مردم محل داشته و برای خرید و فروش کالاهای اصلی به بازار بزرگ می رفته اند.
بیشتر بازارها در شهرهای قدیم ایران بیرون از دروازه کاروان رو بوده به داخل شهر امتداد می یافته و گاهی تا بیرون شهر می رفته است(بیرون به معنای حومه بوده است).بیشتر بازارها در بخش بیرون قرار داشته اند

برای دانلود و توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید…

ماسوله
در ۵۵ کیلومتری رشت در استان گیلان قرار دارد. ماسوله در ضلع شرقی یكی از رشته كوههای تالش قرار دارد. این محل كه به سبب نوع معماری خانه هایش شهرتی جهانی یافته است ، در شیب كوه واقع شده و نمای خانه های پله ای آن در دامنه سرسبز و سر برافراشته كوه ها و رودخانه ی خروشان “ماسوله رودخان” كه از خط القعر دره می گذرد ، از دل انگیزترین و دیدنی ترین مناظر گیلان و ایران است. با وسعت ۱۶ هکتار و ارتفاع ۱۰۵۰ متر از سطح دریای آزاد ساخته شده‌است. ماسوله در غرب جنوب غربی فومن قرار دارد و فاصله فومن تا رشت حدود 25 کیلومتر و از فومن تا ماسوله حدود 35 کیلومتر است . از طرف شمال غرب به ماسال ، از غرب به خلخال و از جنوب به پشتکوه خمسه زنجان و از مشرق به فومن محدود می شود . ماسوله در 29 درجه و 1 دقیقه عرض شمالی و 27 درجه و 8 دقیقه طول شرقی در ارتفاع 1050 متری از سطح دریا واقع شده است. اختلاف ارتفاع بلندترین و پایین ترین سطح روستا حدود 100 متر است

تاریخ
حدود هشتصد تا هزار سال پيش مردماني از نقاط مختلف سرزمين گسترده ايران به دلائل نامعلومي به منطقه ماسوله كوچ كردند. برخي از مردمان محلي نيز از منطقه اي به نام كهنه ماسوله واقع در 6 كيلومتري شمال غرب اين شهر با اين افراد همراه شدند. طي كاوش هاي انجام شده از محوطه باستاني كهنه ماسوله سفالينه هائي متعلق به قرون پنجم تا هشتم هجري قمري بدست آمده است كه دقيق ترين مستندات قابل توجه تاريخي مي باشند.

برای دانلود و توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

مدرسه خان مدرسه تاریخی است که توسط الله وردی خان و پسرش امام قلی خان در شهر شیراز و همزمان با حکومت شاه عباس صفوی ساخته شد.

مدرسه خان از جمله بناهای مدارس معروف و بزرگ علوم فقهی دوران صفویه می باشد که در محله اسحاق بیگ شیراز واقع گردیده است ؛ این بنا به همت الله وردی خان افشار والی شیراز و سپه سالار شاه عباس صفوی بنا گذاشته شد ، پس از مرگ ایشان پسرش سردار نامی ایران ، امام قلی خان در سال ۱۰۲۴ هجری قمری کار بنا را به اتمام رسانده ، زیر بنای این محل که به سبک بناهای درون گرا ساخته شده ۷۶۸۶ متر مربع می باشد.

1-2 تعریف هنر
از هنر تعریف های بسیار گوناگون داده شده و در فرهنگهای گوناگون حتی با جهان بینی های همانند از چیستی هنر و هدف و سر چشمه آن تعبیرها و تفسیرهای بسیار شده است. از میان آنها تنها به برخی از مهمترین دیدگاه ها می پردازیم .دو دید گاه در میان دیدگاه ها در فلسفه هنر غرب در این باره بیش از همه مطرح است.یکی سرچشمه را بیرون از هنرمند می داند و نقش هنرمند را همچون آینه ای می داند که بازتاب دهنده هنر از سرچشمه آن است. این نظریه عمدتا شکل بیرونی و عینی (ابژکتیو) به سرچشمه هنر می دهد و می توان آن را نظریه بازنمایی تقلید نامید.

در برابر آن نظریه فرانمایی است که سرچشمه هنر رادردرون هنرمند معرفی می کند و هنر مند را شخصی می داند که حالات و ویژگیهایی را در درون خود کشف کرده و آنها را به دیگران منتقل می کند.این نظریه بیشتر شکلی ذهنی (سوبژکتیو) دارد. امروزه برخی اندیشمندان معاصر غرب از جمله هایدگر دیدگاهی درباره سرچشمه اثر هنری دارند که شاید در برگیرنده هر دو دید گاه بالا باشد.او سرچشمه هنر را وجود و یا حقیقت می داند که مفهومی فراگیر نسبت به جهان درون و بیرون هنرمند است .