ساختمان مسکونی بالکانه در سایتی به مساحت 624 متر مربع با عرض 14 متر در منطقه فردیس کرج واقع شده است. طراحی این پروژه مسکونی توانست به جایزه معمار 96 در بخش ساختمان های مسکونی راه یابد. ساختمان بالکانه شامل 5 طبقه واحد مسکونی و یک پارکینگ بوده، که ورودی اصلی آن از ضلع شمالی می باشد. یکی از مشکلات منطقه فردیس کیفیت پایین ساخت ساز و رعایت جزئیات اصولی در مباحث اجرایی است. به همین علت تیم طراحی دال استودیو تمام تلاش خود را به کار بسته که این معضل در پروژه خود وجود نداشته باشد.

با توجه به مسطح بودن بیشتر نمای ساختمان های رو به خیابان، سعی کردیم که چهره اصلی پروژه دارای تغییرات حجمی و کالبدی باشد تا نمای پروژه با خیابان ارتباط بهتری برقرار کند. به همین علت برنامه ای ساده برای طراحی تراس ها در نظر گرفتیم. طراحی تراس های مدولار بر روی پوسته ساختمان به هماهنگی پروژه با محیط اطراف کمک کرده است. علاوه بر ایجاد احجام و خطوط مدولار از متریال آجر قرمز و چوب در نما استفاده شده تا ساختمان برجسته تر شود، بی رنگی فضا در محیط محله را جبران کند.

در طراحی این ساختمان و فضای داخلی آن، به گفته کارفرما، هدف گذاری شد تا طبقه همکف با کاربری تجاری و طبقات بعدی با کاربری اداری و الگو ها و شاخص های معماری متفاوت از سایر قسمت ها شکل بگیرد. گروه معماری در تحقیقات اولیه دریافتند که خط سبز شکل گرفته توسط درختان نمای ساختمان های اطراف را پوشش داده ولی به دلیل ارتفاع زیاد این بنا، پوشش گیاهی تاثیری در پنهان ماندن نما نداشته پس پوسته بیرونی ساختمان به یکی از نقاط توجه و تمرکز طراحی تبدیل شد.
در طراحی نما سعی شد از هندسه ای نیمه باز و در بعضی موارد با دو استفاده از قشر متریال استفاده شود به این شکل این فرصت به دست آمد تا در بعضی قسمت ها، گیاهان به کار رفته در راستای عمودی نما جلوه گر شوند. با این روش، علاوه بر دارا بودن مزیت پوشش گیاهی در طبقه همکف، کمبود آن در بخش های دیگر نما و در ارتفاع بیشتر به شکلی خلاقانه جبران شد. استفاده از آجر به عنوان متریال اصلی نما به دلیل تاریخی بودن آن و آشنایی بصری و همچنین ترکیب جالب توجه آن با چوب بوده است.

طرح ساختمان اداری تجاری ولیعهد،توسط هومن بالازاده در بلوار اصلی یکی از شلوغ ترین مناطق کرج طراحی و اجرا شده است. با توجه به حجم بالای عبور و مرور منطقه، چالش بزرگ تیم طراحی خلق یک نمای چندبعدی بوده که از زوایای مختلف ناظر را تحت تاثیر خود قرار دهد و رابطه صمیمی بین ساختمان و منطقه به وجود آورد.

طرح نما با تأثیرپذیری شبکه بافت شهری ایجاده شده و توسط یک مش هندسی برای بهینه سازی زاویه دید تعبیه شده. هندسه موجود بر اساس حجم مثبت و منفی در قسمت بالا و پایین دو Void بزرگ به وجود آورده است. این دو فضا خالی (Voids) ورودی اصلی و بالکن را بالای طبقه دوم تشکیل داده اند. هندسه کالبد ساختمان بر اساس یک ماژول تکراری خلق شده که تأثیر زیادی بر روی فضای بیرونی و داخلی گذاشته است. این ماژول ها به عنوان دیافراگم کنترل تابش نور در جنوب ساختمان عمل می کنند.

برای توضیحات بیشتر و مشاهده تصاویر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

صورت مسأله این پروژه روشن بود؛ آپارتمانی نه چندان بزرگ، با چهار طبقه مسکونی، یک طبقه لابی و پارکینگ، و طبقه زیرین آن، فضای خدماتی. زمین پروژه در یکی از کوچه‌های فرعی خیابان دولت واقع شده است و هدف کارفرما از ساخت، سکونت در ساختمان بود و نه فروش. همه اینها حکایت از این داشت که ما با ساختمانی که صرفأ هزینه‌کردن و فروختن برای آن ارزش است، مواجه نیستیم. نکته جالب توجه و حائز اهمیت این بود که کارفرما در اولین مذاکره مشترک، پروژه خود را این‌گونه تعریف کرد: “خانه‌ای طبیعی”. او در واقع، به دو مقوله بسیار مهم و کلیدی اشاره کرد: “خانه” و “طبیعت”.

در این پروژه، تلاش شد در درجه اول، به مسایل مهمی چون جایگاه ورودی، تناسبات، تفکیک عرصه‌های عمومی و خصوصی، توجه به مقیاس انسانی، بهره‌مندی مطلوب از دیدهای جذاب جنوبی و نیز شمالی توجه شود. از این‌رو، در پروسه پرداختن به روابط داخلی پروژه، پلکان سراسری که به دلیل شرایط پارکینگ، در گوشه پلان قرار داشت، با لغزش خود در طبقه اول، خود را به مرکز پلان نزدیک کرد تا روابط داخلی واحدهای مسکونی و تفکیک عرصه‌ها، شرایط مطلوب‌تری پیدا کند. روح حاکم بر معماری آپارتمان‌ها نیز، ساده، بی‌ادعا و به دور از تجملات رایج معماری مسکونی تهران در نظر گرفته شد، فضاهایی که تا حدی، روح خانه و سکونت را در درون خود داشته باشند.

آپارتمان بلوک شهری با ۵ طبقه مسکونی بر روی پیلوت و ۲ طبقه زیرزمین با اسکلتی موجود موضوع طراحی قرار گرفت. در این مرحله از پروژه لازم بود در مورد پلان داخلی و ارتباط فضای درون با فضای بیرون به وسیله جداره خارجی تصمیم گیری شود. نوع نگاه ویژه کارفرما در مسئله امتداد دید بصری در عین محرمیت فضا موضوعی اساسی در انتخاب نوع برخورد با این پروژه بوده است.در تراز پیاده رو دیوارهای خارجی محوطه کاملا برداشته شد تا واحد تجاری بی هیچ واسطه‌ای در ارتباط با فضای عمومی قرارگیرد.

مرز گسترش یافته، باز‌تولید فضای مرز
چگونگی تعریف مرز میان درون و بیرون در این تیپ از پروژه‌ها موضوعی است که نه تنها ظاهر بیرونی بنا را شکل می دهد بلکه تعریف کننده رابطه میان فضای درون و بیرون ساختمان نیز هست. در سده اخیر و با توجه به تحولات شهرسازی این ارتباط به تنها جداره‌ای نیمه مجوف تبدیل شد که مرزها را از یک نرم فضای متوجه به دو جهت داخل و خارج به جداکننده ای میان این دو‌فضا تبدیل می‌کند و این فرصت فضایی را به حداقل می‌رساند. در‌ این پروژه به واسطه چرخش پوسته های آجری به سمت چهارراه مجاور، فضایی میان پوسته آجری و جداره شیشه ای شکل یافته است که می توان از آن به‌عنوان مرز «گسترش‌یافته» نام برد.

این پروژه به عنوان یک نمونه با ارزش از حفظ یک ساختمان قدیمی در تهران است، در حالی که اکثر بناهای قدیم و مهم تهران در حال تخریب شدن می باشند و جای خود را به مجتمع های مسکونی جدید داده اند. پس از گذشت 20 سال از فرسودگی این خانه که دارای سه طبقه، به همراه زیرزمین و دو طبقه مسکونی، که در یکی از محله های باریک، کم نور و شلوغ تهران واقع شده و از کمبود امکانات رفاهی در داخل و خارج رنج می برد. بنابراین این پروژه به طور کامل مورد بازسازی اعم از: بازسازی و تعمیرات سیستم های ساختاری،تأسیسات مکانیکی و اضافه کردن سطح طبقه سوم به عنوان یک مکان خصوصی بوده است.
اولین قدم، طراحی یک فضای یکپارچه و گسترده قابل سکونت بود. بزرگترین مشکل این خانه، کم نور بودن و تاریکی بیش از حد در مرکز خانه به دلیل فضای تنگ محدوده خانه بوده است. مفهوم اصلی طراحی تعبیه و انتقال نور و رنگ به داخل ساختمان به وسیله یک نورگیر (Void) بوده است که به عنوان خط آسمانه مرکزی بنا تعریف شده است. عرصه های دیگر به طور مرتب به نسبت هسته مرکزی واقع شده اند. طبقه اول به دلیل فعالیت و جنب و جوش زیاد، به عنوان منطقه عمومی در نظر گرفته شده و عرصه های خصوصی مانند اتاق ها به طبقه دوم منتقل شدند. سطح سوم به عنوان یک حیاط خصوصی و خط آسمانه اصلی بنا در نظر گرفته شده است.