در حومه غربی پاریس، شرکت فرانسوی چارتر دالیکی، ساخت مدرسه ای ابتدایی را با سقفی سبز به پایان رسانده است. این پروژه به دنبال معرفی عناصر محیط زیست طبیعی به بافت شهری، به عنوان یک “چشم انداز نمایی” معرفی شده است. این طرح شامل دو بخش می باشد: یک مدرسه با هجده کلاس و یک مرکز ورزشی برای ساکنین محل. فضای عمومی ورزشگاه با ارتفاع 12 متر ساخته شده است در حالی که فضاهای آموزشی درجه اول در طبقات همکف و اول قرار دارند و به تدریج فضایی سه طبقه را می گیرند.

یک دیوار معدنی دو ساختمان این طرح را به هم متصل می کند و مرزهای پروژه را تشکیل می دهد. این دیوار زنده، از بلوک های پیش ساخته ی بتنی درست شده است و دندانه های آن می تواند محیط های جدید زندگی برای هر رو نوع پوشش گیاهی و حیات وحش را مهیا سازد. این آجرهای بزرک متناوب، زیستگاه های بالقوه را برای گونه های مختلف گیاهی را در سایت افزایش می دهند.

طراحی ساختمان مسکونی میگون در یکی از مناطق خوش آب و هوای شمال تهران با زمستانهای سرد و خشک کوهستانی واقع شده است و به لحاظ اقلیمی و موقعیت پروژه، یک تناقض بزرگ را با اکثر نقاط تهران به واسطه آلودگی شهری تجربه می کند. که حاصل آن استرس و خطرات بیماری های مختلف می باشد. طرح ساختمان مسکونی مِیگون برای افرادی طراحی شده که به دنبال توقف و استراحت در حومه شهر باشند تا انرژی و آرامش خود را در چنین خانه ای کسب کنند و روزانه با قدرت بیشتری به سمت فضاهای شلوغ شهر بروند.

بزرگترین مانع طراحی پروژه درخواست کارفرما مبنی استفاده از حداکثرهای موجود بود. تا آنجا که سطح اشغال و زیر بنا و ارتفاع ساختمان و طبقات تا آخرین حد مجاز برای این پروژه در نظر گرفته شوند. ساختمان مسکونی میگون در زمینی از جنس سنگ و با اقلیم سرد و خشک واقع شده است. به واسطه رعایت اصول مربوط به محیط زیست و صرفه جویی در ارتباط بصری بین ساختمان و اطراف، طراحی با پیشرفت قابل توجهی همراه بود. در نمای جنوب ساختمان تراس های عریضی به واسطه ضخامت کف و سقف به واحدهای آپارتمانی اضافه شد تا عملکرد به بخش از چهره ساختمان اضافه شود و این ضلع از ساختمان را زنده کند.

کارفرما قصد داشت کلبه وسط باغ را تخریب و عمارت جدیدی در زیربنای وسیع تر متناسب با نیازهای خود احداث کند. در ابتدا دو آلترناتیو کانسپت برایشان طراحی کردیم. یک آلترناتیو با حفظ شرایط موجود و طراحی اکونومی و آلترناتیو دوم با تغییراتی در جانمایی عمارت و طراحی خاص تر. آلترناتیو دوم مورد پسند کارفرما واقع شد. علاقه کارفرما به طبیعت ما را برآن داشت تا با هرچه بیشتر نمودن شفافیت جداره ها در عین از دست نرفتن تعین و شخصیت هر فضا، به دنبال یکپارچه کردن بنا و باغ و بسط فضاهای داخلی به خارج بنا و ارتباط هرچه بیشتر مخاطب با طبیعت باشیم.

خواسته کارفرما این بود که یک تراس وسیع و روباز در طبقه اول و یک فضای نیمه باز در طبقه همکف داشته باشد. پس از طراحی پر و خالی حجم و جانمایی عملکرد‌ها متناسب با خواسته های کارفرما به طراحی فرم پرداختیم. در پی رسیدن به یک ایده منحصربفرد و خاص بودیم که درعین حال ساده ، همساز با عملکرد و سازه و بدور از هرگونه اضافه‌گویی و پیچیدگی بصری باشد.

معماری به منزله هنر ایجاد فضایی است که علاوه بر تامین نیاز ساکنان آن، همواره در پی ایجاد ارتباط با محیط اطراف خود می باشد. ساختمان مسکونی بوستان با مساحت 450 مترمربع در سمت جنوبی یکی از خیابان های اصلی تهران واقع شده است که ویژگی های مهم این خیابان وجود درختان متعدد و همچنین شیب طولی از غرب به شرق می باشد.

ساختار اصلی پروژه توجه به معماری ایرانی و هماهنگی با فضای شهری بوده و همچنین گسترش فضای سبز شهری روی نمای ساختمان (با در نظر گرفتن بالکن های سبز) و ارتباط با بام سبز از دیگر نکات مثبت پروژه به شمار می رود که باعث ایجاد ظاهری پویا در منطقه شده است. در ادامه عمده متریال مورد استفاده روی نمای ساختمان، آجر، چوب و فلز می باشد که برای کنترل نور خورشید و حفظ حریم خصوصی با برش CNC به شکل پانل های مشبک درامده اند.

مجتمع مسکونی خزر در حومه شمالی شهر تهران واقع شده است که این محله دارای تراکم بالایی از ساختمان ها و کوچه های باریک می باشد. لذا شهرداری تهران بدین منظور حدود 48 متر از 350 متر را از مساحت ساختمان کم کرده و برای گسترش کوچه در نظر گرفته است.

از ویژگی های برجسته این مجتمع تراس های محدود شده و نمای آن می باشد. چرا که از الگو های هندسی و منظم استفاده شده است که الهام گرفته از بخش معماری باستانی فارسی و ارزش های انسانی می باشد. همچنین، این ایده در طراحی نما، سبب فراهم آوردن حداکثر نور طبیعی و بازی بین نور و سایه در فضای داخلی شده است.

این پروژه در زمینی قرار می گرفت که از سمت ورودی زمینی تودلی به حساب می آمد و در گودی می نشست اما از سمت پشت به محوطه گسترده که قبلا بستر رودخانه بود مشرف بود. (دیاگرام شماره 1)

سوال پروژه که چگونه می توان به این مسئله متناقض پرداخت که پروژه در عین حال که در گودی قرار گرفته، بتواند خود را بنمایاند و در بین مابقی پروژه ها گم نشود و شخصیت خود را داشته باشد و همچنین مانع اشراف همسایگان بلند قدش بر فضاهای خصوصی و حیاطش بشود.