با اولین بازدید از بنای قدیمی پروژه که مربوط به دهه 50 بود و شامل طبقاتی با تراس‌های سراسری و نرده‌های فلزی و کرکره‌های چوبی بود ایده‌ی اولیه شکل گرفت. با بررسی همسایگی‌های پروژه در سایت تراس‌هایی دیده می‌شد که برحسب نیاز ساکنین به محرمیت و جلوگیری ازعوامل طبیعی بدون در نظر گرفتن فضای شهری پوشیده شده بود. با قرار دادن عنصر ایوان که یکی از فضاهای مهم و شاخص معماری ایرانی است، به عنوان محور اصلی طراحی پروژه آغاز شد، چرا که به نظر می‌رسد این عنصر در آپارتمان‌های امروزی عملکرد و مفهوم اصلی خود را از دست داده و بیشتر جنبه نمادین دارد. در کنار این عنصر اصلی تفکر یک معماری پویا با نمایی متحرک که تابع نیاز ساکنین و حفظ حریم آن‌ها باشد منجر به خلق کانسپت اولیه شد.

طراحی پنل‌های متحرک برای پوشش سراسری ایوان‌ها برای پاسخ نکات کلیدی همچون حفظ حریم، نور، آلودگی صوتی در اولویت کار قرار گرفت. وقتی پنل بسته می‌شود ایوان تبدیل به یک فضای انعطاف‌پذیر در توسعه‌‌ی فضای بسته درون می‌شود و با حداقل کردن دید و نور به حریم پاسخ می‌دهد. و از اتلاف انرژی و آلودگی صوتی و هوا جلوگیری می‌کند؛ و همچنین حرکت نور خورشید در ساعات مختلف روز عاملی برای تغییرکردن کیفیت سایه و نور در فضای درونی از طریق پنل‌های چوبی می‌باشد.
زمانی که پنل باز می‌شود ایوان در تعامل با فضای باز شهری قرار می‌گیرد و با استفاده حداکثری از دید، نور را به فضای درون دعوت میکند.