با اولین بازدید از بنای قدیمی پروژه که مربوط به دهه 50 بود و شامل طبقاتی با تراس‌های سراسری و نرده‌های فلزی و کرکره‌های چوبی بود ایده‌ی اولیه شکل گرفت. با بررسی همسایگی‌های پروژه در سایت تراس‌هایی دیده می‌شد که برحسب نیاز ساکنین به محرمیت و جلوگیری ازعوامل طبیعی بدون در نظر گرفتن فضای شهری پوشیده شده بود. با قرار دادن عنصر ایوان که یکی از فضاهای مهم و شاخص معماری ایرانی است، به عنوان محور اصلی طراحی پروژه آغاز شد، چرا که به نظر می‌رسد این عنصر در آپارتمان‌های امروزی عملکرد و مفهوم اصلی خود را از دست داده و بیشتر جنبه نمادین دارد. در کنار این عنصر اصلی تفکر یک معماری پویا با نمایی متحرک که تابع نیاز ساکنین و حفظ حریم آن‌ها باشد منجر به خلق کانسپت اولیه شد.

طراحی پنل‌های متحرک برای پوشش سراسری ایوان‌ها برای پاسخ نکات کلیدی همچون حفظ حریم، نور، آلودگی صوتی در اولویت کار قرار گرفت. وقتی پنل بسته می‌شود ایوان تبدیل به یک فضای انعطاف‌پذیر در توسعه‌‌ی فضای بسته درون می‌شود و با حداقل کردن دید و نور به حریم پاسخ می‌دهد. و از اتلاف انرژی و آلودگی صوتی و هوا جلوگیری می‌کند؛ و همچنین حرکت نور خورشید در ساعات مختلف روز عاملی برای تغییرکردن کیفیت سایه و نور در فضای درونی از طریق پنل‌های چوبی می‌باشد.
زمانی که پنل باز می‌شود ایوان در تعامل با فضای باز شهری قرار می‌گیرد و با استفاده حداکثری از دید، نور را به فضای درون دعوت میکند.

موقعیت پروژه در محدوده مرکز شهر تهران واقع در منطقه 7 شهرداری می باشد، در زمینی به مساحت 312 متر مربع با بری حدود 11 متر در جوار مصلای بزگ تهران، خیابان قنبرزاده کوچه ششم پلاک 23 قرارگرفته است. زمانی که کارفرما در اردیبهشت ماه 1394 در مورد پروژه با گروه معماری وارد مذاکره شد درخواست طراحی ساختمانی را داشتند با مشخصات هفت طبقه با اسکلتی فلزی که زیرزمین منفی یک شامل پارکینگ ها، انبارها و موتورخانه، طبقه همکف با کاربری پارکینگ و 5 طبقه مسکونی تک واحدی با متراژی در حدود 165 متر مربع همراه با سه خواب در زیربنایی در حدود 1365 مترمربع به همراه نمایی مطابق با استانداردهای لازم جهت افزایش کیفیت فضای زندگی با در نظر گرفتن بودجه ای محدود و تعجیل در تکمیل پروژه جهت فروش واحدها.

با نیم نگاهی به معماری ارزشمند ایران، راهکارهای ارائه شده در طراحی با اهداف زیر ارائه گردید:
استفاده از الگوهای بومی برای خلق معماری متناسب با نیازهای جامعه امروز؛ توجه به سادگی و همخوانی با بافت همجوار؛ بکار گیری عناصر کارکردی معماری ایرانی از جمله شباک و ارسی در جهت تعدیل نور و ایجاد محرمیت در داخل ؛ توجه به دید و منظر مناسب از درون به بیرون. با جمع بندی موارد فوق روند طراحی از سه مرحله تشکیل شد اول کشاندن نور به داخل واحدها، دوم ایجاد محرمیت و سوم ایجاد دید و منظر مناسب از داخل به خارج؛ بنابراین در هر طبقه از یکرمدول شفاف ویک مدول مشبک استفاده شد تا میزان نفوذ نور به داخل واحدها به حد مناسب تامین گردد.

رشد قابل توجه جمعیت تهران در دهه های اخیر منجر به افزایش تقاضا برای مسکن و قیمت بالای زمین شده است. در چنین شرایطی استفاده از هر متر مربع زمین برابر با سود قابل توجهی است، این مسأله اولویت ها را در طراحی بعضاً تغییر داده است.  بر خلاف گذشته که مرکز توجه، نیازها و آسایش انسان بود، متأسفانه در این روزها کسب بیشترین سود از هر پروژه اولویت اول شده است.

الگوی توسعه مسکن در حال حاضر به سمت یک رشد عمودی متمایل گشته، اگر چه این الگو از لحاظ اقتصادی برای سازنده سودآور است و همچنین تنها پاسخ به کمبود زمین برای ساخت و ساز باشد، این مسئله به شدت با شیوه زندگی ایرانی که ریشه در فرهنگ و اعتقادات مذهبی ایرانیان دارد، در تضاد است. در ادامه با ما همراه باشید.

طراحی ساختمان دوطبقه با نام “خانه کوچک” توسط گروه معماری فضیله در شهر اصفهان به اجرا رسیده است. خانه کوچک در زمینی به مساحت 70 مترمربع (7×10) به صورت شرقی_غربی در شهر اصفهان ساخته شده است. زمین پروژه از سمت شمال، همجوار با زمین مسکونی و از سمت جنوب، محدود به ساختمان تجاری قدیمی می باشد. تنها دسترسی پروژه، از گذر ضلع غربی صورت می گیرد که منظره کوه صفه اصفهان، از این سمت قابل مشاهده است و در ضلع شرقی نیز، مشرف به مرکز محله می باشد.
خواسته کارفرما طراحی دو واحد مسکونی مجزا بود، که با توجه به کوچک بودن ابعاد زمین، محدودیت های مشرفیت، ارتفاع و محدودیت در تأمین نور و دید مطلوب، ما را با چالش های مختلفی در طراحی، مواجه می ساخت.
با توجه به محدودیت های موجود، ریزفضاهای هر واحد، در ترازهای ارتفاعی متفاوت قرار گرفت. علاوه بر این، به دلیل محدودیت در تأمین نور و دید مطلوب، با طراحی و ایجاد شکاف ها و برش های معنادار در جداره های نما، توانستیم نور طبیعی و دید مطلوب را برای فضاها تأمین نماییم، تا بدین گونه شاهد شکل گیری فضاهایی با کیفیت های مطلوب و متنوع باشیم. برای تأمین نور بیشتر زیرزمین نیز، از فضای بلااستفاده شیب دار زیر پله اصلی استفاده شد تا تمام فضا ها برخوردار از نور طبیعی باشند.