دانلود پروژه کامل روستا 2 - پروژه روستای حسنجون طالقان 74 اسلاید + تصاویر و نقشه های اتوکد | گروه معماری پارساکد

معرفی
از نظر وضعيت طبيعي، طالقان دره نسبتا باريكي مي باشد كه طول آن از مشرق به مغرب گسترده شده است و رودخانه شاهرود (‌به لفظ محلي شهرو ) ‌از ميان آن عبور مي نمايد .
طول آن از گردنه عسلك در مشرق طالقان تا گردنه ديگر در غرب بنام انكه در حدود 40 كيلومتر مي باشد. حداكثر عرض آن از گردنه دوزخ دره تا گردنه ماليخاني 6 كيلومتر مي باشد و مجموع مساحت آن حدود 800 كيلومتر مربع است .

حدود
طالقان در 120 کیلومتری شمال غربی تهران واقع بوده و از شمال شرق به جنوب غرب حدود 80 کیلومتر و با عرض تقریبی 15 کیلومتر در جهت شرقی – غربی، مساحتی 1200 کیلومتری را دربر می گیرد (طول و عرض جغرافیایی طالقان به ترتیب 80 درجه شمالی و 5/38 درجه شرقی است).

برای دانلود و توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

بخشی از مطالب:

موقعیت مکانی (کشور، استان، شهرستان و روستا)
پایتختتهران‎مختصات جغرافیایی
35°41′ N 51°25′ E
بزرگ‌ترین شهر
تهران
زبان رسمی
فارسی
تولید ناخالص داخلی – برابری قدرت خرید
(برآورد ۱۳۸۷) – کل: ۸۱۶٫۸۳۹ میلیارد دلار – سرانه: ۱۱٬۲۰۹ میلیارد دلارشاخص توسعه انسانی (برآورد ۱۳۸۷) (۰٫۷۷۷)واحد پولریال ایران ‏ (IRR) منطقه زمانی در تابستان (DST)(UTC+3.30)(UTC+4.30)کد بین‌المللی خودروIRدامنه اینترنتی.irپیش‌شماره تلفن+۹۸
مساحت کل ‪۱٬۶۴۸٬۱۹۵ km² آبها درصد
۰٫۷
جمعیت (برآورد ۱۳۸۵)
‪۷۰٬۴۷۲٬۸۴۶ ‫۱۸امتراکم جمعیت
‪۴۲٫۸/km² ‫(۱۶۳ام)

معرفی
شهرستان قزوین مرکز استان قزوین و مساحت آن ‪5٬۶93 km² می باشد . این استان از 5 شهرستان، 19 بخش، 24 شهر و 46 دهستان تشکیل شده است.

آب و هوا
آب و هوای این شهرستان – بدلیل همجواری با رشته کوههای البرز از ناحیه ی شمال – در تابستان خنک و در زمستان سرد است.

میزان بارش و رطوبت سالیانه
میزان بارش سالانه شهر قزوین 3-2 میلیمتر در سال است.

مناطق گردشگری
1- منطقه حفاظت شده الموت
2- دریاچه اوان
3- سد طالقان
طالقان طرف مشرق محدود است به عسلك و گردنه انگران كه حد فاصل طالقان با آزاد بر مي باشد و از طرف مغرب به كوه انگه و گردنه كالانك مربوط است و اين كوه و گردنه اين بخش را از دهستان فشكل دره (‌ابراهيم آباد، ضمغ آباد ، آخچري ،زياران و خزنان)‌ جدا مي سازد .
طالقان از طرف شمال محدود است به كوههاي عقيق و صاد و بادسر و گردنه هزار چم و اين كوه ها در قسمتي طالقان را از كلاردشت و در قسمتي ديگر از تنكابن جدا مي نمايند واز طرف جنوب به كوه كاهار و گردنه مامشكه در مجاور است و اين كوه در حقيقت طالقان را از ساوجبلاغ جدا مي سازد.

روستاهای طالقان
طالقان حدودا مشتمل بر 80 روستا است که مهمترین آنها عبارتند از: آرتون، اورازان، آردکان، جوستان، حسنجون، زیدشت، شهرک، شهرک، گلینک، هرنج ، میناوند و … .

زبان مردم طالقان
زبان مردم طالقان فارسی و لهجه آنها تاتی است و تنها در دهکده میناوند است که مردم به زبان ترکی صحبت می کنند.

1- معرفي اجمالي محدوده

1-1 بررسي موقعيت شهرستان در استان
شهرستان ساوجبلاغ يكي از يازده شهرستان استان تهران است كه در سال 1368 براساس مصوبه هيأت دولت وقت با تفكيك دو بخش طالقان و ساوجبلاغ از شهرستان كرج و به مركزيت شهر هشتگرد به وجود آمد. اين شهرستان در گوشه شمال غربي استان تهران واقع شده و از سمت شمال بالا استان مازندران (شهرستان نوشهر) و از مغرب با استان قزوين همسايه است. شهرستان ساوجبلاغ بيش از 10 درصد از مساحت استان تهران را به خود اختصاص داده است.

براساس آخرين تقسيمات كشوري انجام شده در سال 1375 از استان تهران شهرستان‌هاي قزوين و قم جدا و به استان جديدي تبديل شدند و رباط كريم از شهرستان شهريار و فيروزكوه از شهرستان دوامند جدا و هر يك تبديل به شهرستان مستقلي گرديدند. بدين‌ترتيب استان تهران در مجموع شامل يازده شهرستان شد كه عبارتند از: اسلامشهر، تهران، دماوند، رباط كريم، ري، ساوجبلاغ، شميرانات، شهريار، فيروزكوه، كرج و ورامين.
استان تهران در سال 1370 داراي 9981878 نفر جمعيت بوده است. جمعيت اين استان در سال 1375 براساس نتايج تفصيلي سرشماري 1375 برابر با 11176239 نفر بوده است كه از اين تعداد 61 درصد در شهرستان تهران و فقط 2 درصد در شهرستان ساوجبلاغ زندگي مي‌كرده‌اند.

استان تهران داراي 925 روستاي بلاي 20 خانوار بوده كه از اين تعداد 166 روستا (91/17 درصد) در شهرستان ساوجبلاغ واقع شده‌اند. شهرستان ياد شده از اين حيث در صدر شهرستان‌هاي استان قرار دارد. روستاهاي زير بيست خانوار استان تهران در سال 1370 برابر 355 روستا بوده كه 9/16 درصد آنها (60 روستا) به شهرستان ساوجبلاغ اختصاص داشته است.
شهرستان ساوجبلاغ در سال 1374 داراي 724 كيلومتر راه روستايي بوده كه همگي برف‌گير بوده‌اند، اين راه‌ها برابر حدود 8/15 درصد كل راه‌هاي روستايي استان بوده است. از راه‌هاي مذكور 3/284 كيلومتر (31/39 درصد) آسفالته، 8/222 كيلومتر (81/30 درصد) شني و 9/216 كيلومتر (91/29 درصد) خاكي بوده‌اند.
حدود 65 درصد روستاهاي شهرستان داراي شبكه آب آشاميدني و 35 درصد فاقد آن بوده‌اند. اين نسبت به استان تهران به‌ترتيب 74 و 26 درصد بوده است.
در استان تهران 80 درصد روستاهاي داراي برق و در شهرستان ساوجبلاغ 90 درصد روستاها داراي برق مي‌باشند.

1-1 بررسي موقعيت شهرستان در استان

بخش طالقان در سال 1375 داراي 224071 نفر جمعيت بوده است كه از اين تعداد 114291 نفر مرد و 109780 نفر زن بوده‌اند. از جمعيت مزبور 104536 نفر در دهستان میان طالقان و 119535 نفر در سایر نقاط روستايي ساكن بوده‌اند .
براساس نتايج آمارگيري سال 1375 حدود 76 درصد جمعيت منطقه در روستای حسنجون ساکن بوده‌اند .
در همین سال ميانگين نرخ بيكاري بخش طالقان 8/5 % و در روستای حسنجون 1/7 بوده است.

جغرافیای طبیعی
1-2 بررسي جغرافيا و منابع طبيعي محدوده شهرستان (شامل: جمعيت، رودها، كوه‌ها، مراتع، طول و عرض جغرافيايي، راه‌هاي ارتباطي، پوشش گياهی و … .)
شهرستان ساوجبلاغ در سال 1368 طبق مصوبه هيأت دولت با تفكيك دو بخش طالقان و ساوجبلاغ از شهرستان كرج، با مركزيت هشتگرد به‌وجود آمده و در حال حاضر داراي سه بخش طالقان، مركزي و نظر آباد است. اين شهرستان از شرق و جنوب با كرج شمال با شهرستان نوشهر و رودبارالموت و از غرب با شهرستان قزوين همسايه است.
از لحاظ تقسيمات كشوري اين شهرستان به 3 بخش و 12 دهستان به‌ترتيب ذيل تقسيم مي‌گردد:
1- بخش طالقان شامل: دهستان‌هاي بالا طالقان، ميان طالقان و پايين طالقان.
2- بخش مركزي (ساوجبلاغ) شامل: دهستان‌هاي هيو، چهاردانگه، سعيدآباد، برغان، چندار، جمالدين و رامجين.
3- بخش نظرآباد شامل: دهستان‌هاي احمدآباد، تنكمان و نجم‌آباد.

ناحيه ميان‌كوهي و يا كوهپايه‌اي:
در دامنه جموبي رشته كوه طالقان شيب نه‌چندان زياد و طول مسير رودخانه‌هاي فصلي و محيط نسبتاً مساعد سبب شكل‌گيري سكونتگاه‌هاي چندي شده است كه در اين سكونتگاه‌ها دسترسي به زمين زراعي و كوهستان، اقتصاد مختلطي را به‌وجود آورده است به‌طوري كه امكان باغداري و دامداري در كنار هم فراهم شده است.
.
ناحيه كوهستاني:
بخش اعظم شهرستان ساوجبلاغ را كوه‌هاي البرز و طالقان تشكيل مي‌دهد كه تعداد زيادي روستا در دل اين كوه‌ها جاي گرفته‌اند. مساحت اين ناحيه حدوداً 25 درصد مساحت شهرستان است و از لحاظ آب و هواي با دو ناحيه ديگر متفاوت است..
1-2-1 ويژگي‌هاي طبيعي
الف) توپوگرافي:
نقشه توپوگرافي منطقه نشان مي‌دهد كه رشته‌كوه‌هاي فرعي سلسله‌جبال البرز است اين شهرستان را به 2 قسمت جداگانه تقسيم مي‌كند. بلندترين قله اين رشته كوه حدود 4000 متر ارتفاع دارد. اين رشته كوه (رشته‌كوه طالقان) سبب شده كه دشت ساوجبلاغ و آبرفت ميان دره‌اي طالقان از همديگر جدا بشوند.
به‌طور كلي اين شهرستان با توجه به وضعيت توپوگرافي آن به 3 ناحيه مجزا تقسيم مي‌شود:
1- ناحيه كوهستاني.
2- ناحيه ميان‌كوهي و يا كوهپايه‌اي.
3- ناحيه دشت.
دشت ساوجبلاغ
در جنوب شهرستان دشت نسبتاً وسيعي قرار دارد كه اقليم خاص خود را داراست.
به غير از طالقان در ساير نواحي شهرستان از شمال به جنوب از ارتفاع زمين كاسته مي‌شود. به‌طوري كه از ارتفاع 4000 متري رشته كوه طالقان به كمتر از 1000 متر در نواحي جنوبي نجم‌آباد مي‌رسد. اين اختلاف ارتفاع (حدود 3000 متر) تأثير چشم‌گيري در منطقه برجاي گذاشته است، به‌نحوي كه دانه‌بندي خاك نيز تغيير يافته و هرچه از ارتفاعات به‌سمت جنوب پيشروي می کنیم ، خاك‌ها ريزدانه‌تر و نفوذ‌پذيري آنها كمتر مي‌شود.
ب) ويژگي‌هاي خاكشناسي و زمين‌شناسي
براساس مطالعات انجام شده، خاك‌هاي منطقه را مي‌توان به پنج گروه زير تقسيم نمود:
1- خاك‌هاي ريگوسل:
خاك‌هايي هستند سطحي با قلوه‌سنگ‌هاي نسبتاً فراوان و با بافت لومي، رسي و
ماسه‌اي، حدود 5/1 درصد ماده آلي و 5/7 درصد آهك دارند PII اين نوع خاك بين 7 تا
8/7 قليايي است. اين خاك‌ها داراي ظرفيت نگهداري آب بسيار ضعيف بوده و خاصيت
زهكشي شديد دارند.

2- خاك‌هاي واريزه‌اي:
خاك‌هايي هستند نيمه عميق با قلوه‌سنگ‌هاي نسبتاً فراوان، بافت لومي، رسي تا لومي رسي ماسه‌اي با ظرفيت نگهداري آب و زهكشي شديد. اين خاك‌ها به دو دسته تقسيم مي‌شوند:
– خاك‌هاي واريزه‌اي اسيدي با 6 تا 5/6 و بسيار غني از مواد آلي و پوشش گياهي زياد.
خاكم‌هاي واريزه‌اي غيراسيدي با حدود 7 و از نظر مواد آلي فقير و پوشش گياهي پراكنده.

3- خاك‌هاي قهوه‌اي آهكي:
مشخصات اين خاك‌ها عبارتند از نيمه عميق با قلوه‌سنگ‌هاي نسبتاً فراوان، بافت لومي رسي بين 5/7 تا 8، غني از آهك و فقير از نظر داشتن ماده آلي و عموماً از عمق 20 سانتي‌متري به پايين شديداً آهكي هستند. ظرفيت نگهداري آب در اين خاك نسبتاً ضعيف و براي كشت ديم نامناسب است.

4- خاك‌هاي قهوه‌اي كالسيك:
خاك‌هايي هستند بسيار عميق، يكنواخت و تقريباً بدون قلوه‌سنگ، كه بافت آن بين 5/7
تا 8 بوده و از نظر ماده آلي نسبتاً غني و حدود 8 درصد آهك دارند. ظرفيت نگهداري آب بسيار قوي و براي زراعت آبي و ديم مناسب است.

5- سنگ‌هاي آذرين:
سنگ‌هاي آذيني كه مربوط به اواخر پليوسن و اوايل كوارترنر مي‌باشند در چندين نقطه به‌ويژه در بخش شمال غربي البرز ديده مي‌شود. در حوزه طالقان بقاياي كوچكي از گذازه‌هاي هم‌سن با اولين پادگانه رسوبي كوارترنر در دوره‌هاي فرعي رودخانه طالقان در نزديكي جوستان وجود دارد.

زمين‌شناسي:
مطالعات انجام شده در منطقه طالقان نشان مي‌دهند اكثر سنگ‌هاي متشكله پوسته زمين در اين دره مربوط به دوره‌هاي پر كامبرين، پالئوزوئيك، ترياس، ژوراسيك، كرتاسه، پالئون، نئوژن، پليوسن و كوارتز مي‌باشد.
1- پر كامبرين:
سازند كهر كه ديرينه‌ترين سنگ‌ها در منطقه طالقان را شامل مي‌گردد، عمدتاً از شيل هاي سبز تا سبز مايل به خاكستري، ماسه سنگ‌هاي ريزدانه و لايه نازكي از آهك‌هاي دولوميتي تشكيل شده است، به ضخامت 700متر در وركش شناسايي شده‌اند.
سازند باروت در بخش‌هاي جنوبي طالقان بين 80 تا 160 متر ضخامت داشته و شامل لايه‌هاي متفاوت دولوميت و آهك ريزدانه و غالباً همراه با ميكا به رنگ‌هاي مختلف مي‌باشد و رنگ اين سازنده از خاكستري مايل به سبز در زير تا قرمز مايل به قهوه‌اي تغيير مي‌نمايد و در زير سازند زايگون قرار گرفته و در بالا به آن تلاقي مي‌نمايد.
سازند زايگون آهكي به رنگ قرمز تيره و روشن و نيز از شيل‌هاي ماسه‌اي يا سيليسي به رنگ سبز يا خاكستري و ماسه سنگ‌هاي ريزدانه تشكيل شده و فاقد سنگواره بوده و ضخامت آن در شمال فشند به 250 متر مي‌رسد.
2- پالئوزوئيك (دوران اول):
الف) پالئوزوئيك پايين:
ماسه سنگ‌هاي لالون شامل سه بخش: ماسه سنگ‌هاي اصلي- بخش شيلي و بخش كوارتزيت‌روئي. بخش ماسه سنگي به رنگ‌هاي قرمز يا قرمز مايل به قهوه‌اي و يا صورتي با لايه‌بندي خوب و دانه‌هاي كوارتز با قطر متوسط ديده مي‌شود. ضخامت آن در شمال فشند به 600 متر مي‌رسد، بخش شيلي‌نمائي قرمزرنگ داشته و به‌ندرت به رنگ‌هاي خاكستري يا سبز ديده مي‌شود. اين بخش از ذرات سيلت تا شيل‌هاي ماسه‌اي ريزدانه و بلور كوچك ميكا تشكيل شده است. بخش كوارتزيت از دانه‌هاي سفيد رنگ كوارتز که در اثر هوازدگي خاكستري شده‌اند، تشكيل گرديده اند، وجود اين سازند در جنوب روستاي فشندك گزارش شده است.
سازند ميلا نيز تركيبي از دولوميت- آهك، ماسه سنگ، كوارتزيت و شيل كه د ر قله رشته كوه‌هاي شمالي- جنوبي فشند مشاهده مي‌شوند، ضخامت آن در فشند به 715 متر مي‌رسد.
ب) پالئوزوليك بالايي:
در حوزه طالقان وجود سنگ‌هاي آهكي، سنگ‌هاي رسوبي غيرمتراكم و سنگ‌هاي آذرين كه متعلق به پالئوزوئي بالايي هستند به ثبت رسيده است.
مي‌باشد، كه به ضخامت 50 متر در بخش جنوب، رودخانه طالقان شش كيلومتري شرق شهرك قابل تشخيص است، شيب اين نهشته‌ها به‌سوي رودخانه اصلي متمايل مي‌باشد.