با اولین بازدید از بنای قدیمی پروژه که مربوط به دهه 50 بود و شامل طبقاتی با تراس‌های سراسری و نرده‌های فلزی و کرکره‌های چوبی بود ایده‌ی اولیه شکل گرفت. با بررسی همسایگی‌های پروژه در سایت تراس‌هایی دیده می‌شد که برحسب نیاز ساکنین به محرمیت و جلوگیری ازعوامل طبیعی بدون در نظر گرفتن فضای شهری پوشیده شده بود. با قرار دادن عنصر ایوان که یکی از فضاهای مهم و شاخص معماری ایرانی است، به عنوان محور اصلی طراحی پروژه آغاز شد، چرا که به نظر می‌رسد این عنصر در آپارتمان‌های امروزی عملکرد و مفهوم اصلی خود را از دست داده و بیشتر جنبه نمادین دارد. در کنار این عنصر اصلی تفکر یک معماری پویا با نمایی متحرک که تابع نیاز ساکنین و حفظ حریم آن‌ها باشد منجر به خلق کانسپت اولیه شد.

طراحی پنل‌های متحرک برای پوشش سراسری ایوان‌ها برای پاسخ نکات کلیدی همچون حفظ حریم، نور، آلودگی صوتی در اولویت کار قرار گرفت. وقتی پنل بسته می‌شود ایوان تبدیل به یک فضای انعطاف‌پذیر در توسعه‌‌ی فضای بسته درون می‌شود و با حداقل کردن دید و نور به حریم پاسخ می‌دهد. و از اتلاف انرژی و آلودگی صوتی و هوا جلوگیری می‌کند؛ و همچنین حرکت نور خورشید در ساعات مختلف روز عاملی برای تغییرکردن کیفیت سایه و نور در فضای درونی از طریق پنل‌های چوبی می‌باشد.
زمانی که پنل باز می‌شود ایوان در تعامل با فضای باز شهری قرار می‌گیرد و با استفاده حداکثری از دید، نور را به فضای درون دعوت میکند.

موزه گوگنهایم در نیویورک آخرین پروژه عظیم طراحی شده توسط فرانک لوید رایت می باشد که در فاصله سال های 1943 تا زمان گشایش آن به روی عموم یعنی سال 1959 ساخته شد. این پروژه 6 سال بعد از درگذشت فرانک لوید رایت به بهره برداری رسید و یکی از طولانی ترین کارهای او به لحاظ زمان ساخت می باشد. موزه گوگنهایم قطعا یکی از مشهورترین پروژه های فرانک لوید رایت نیز محسوب می شود.

در این پروژه برخلاف شبکه بندی خطی و مستطیلی شهر منهتن، از فرم منحنی استفاده شده است که فرم مورد علاقه دوستداران هنر و بازدیدکنندگان آثار هنری و همین طور عابران پیاده می باشد.نمای خارجی موزه گوگنهایم یک استوانه سفید رنگ است که با بتن تحکیم شده ساخته شده و به سوی آسمان تاب می خورد. بعلاوه منحنی های دراماتیک بنای موزه در نمای خارجی، از نمای داخل جالب توجه تر نیز به نظر می رسند. در مورد فضای داخلی این موزه، فرانک لوید رایت از تعبیر “فضایی عظیم با یک سطح کف یکپارچه و دنبال دار” استفاده می کند و قطعا کانسپت او در طراحی این بنا موفق عمل کرده است.

در ابتدا باید گفت که شکل و هندسه زمین ساختمان اداری تجاری پارمیدا (مثلثی) آن را از اکثر ساختمان های شهری متمایز می کند. طبیعتا این موضوع و چالش های پیرامون آن در فرآیند طراحی پروژه ساختمان اداری تجاری پارمیدا تاثیرگذار بود. پهنای قابل توجه زمین پروژه، همچنین لزوم تاکید در ورودی چشمگیر و راه پله و آسانسور ساختمان، تیم طراحی را قادر ساخت تا ساختمان اصلی را به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم کند. این عمل ریز نسبت های بهتری از حجم، پویایی و شکل پذیری را برای پروژه به ارمغان آورده است.

در مرحله بعد با استفاده دوگانه از دفتر تجاری در پروژه، ضمن حفظ وحدت کلی در حجم، ویترین های تجاری را نیز از سطوح بالا بخش اداری متمایز نمود. برای دستیابی به این اهداف از قوانین شهری استفاده شده است. این تفکیک کاربرها با تاکید بر مفاهیم و ویژگی های محیط های شفاف، نیمه شفاف و تاریک و روشن حاصل می شود. بر این اساس بر خلاف پوسته تجاری کاملا شفاف، پوسته فضاهای اداری متخلخل و در حجم اصلی گنجانیده شده است.

کافه ها نسبت به سایر فضاها پویا تر هستند و دارای قدرت قابل توجهی در تقویت ابعاد اجتماعی فضاهای شهری می باشند. همچنین به منزله فضای نجات دهنده ای هستند که مرز بین شلوغی خیابان و آرامش به شمار می روند. در پروژه کافه مثلث طراحان برای ایجاد جذابیت بیشتر و احترام به تاریخ شهری با چالشی از طراحی مواجه شدند. نقطه قوت کافه، دیوار آن می باشد که بر محیط شهری تاریخی و منطقه مسکونی تاثیر مثبتی می گذارد و ظاهری جسورانه ایجاد کرده است. بدین صورت که روی دیوار آجری شیارهایی فرورفته ایجاد شده و با گلدان های سبز به آن زینت بخشیده شده است.
نکته قابل ملاحظه انتخاب نام کافه می باشد که از فرم کلی پلان برگرفته شده است. همانطور که در تصاویر پیداست، پلان کافه به صورت یک مثلث بوده که اکسترود شده و برای هماهنگی طراحی داخلی با کانسپت، از المان ها و اشکال مثلثی در دکوراسیون داخلی استفاده شده است. همچنین قاب کار شده دور درب ورودی نیز از فرم مثلث پیروی می کند. در ادامه با گسترش المان های داخلی به سمت فضای باز نیز، حس دعوت کنندگی ایجاد شده و مردم را به سمت کافه هدایت می کند.

طراحی این ویلای ساده و در عین حال جذاب، با دو داستان متفاوت انجام پذیرفته است. چشم انداز دریاچه طالقان در اطراف ویلا، انطباق فرم و حجم با سایت، موقعیت اقلیمی و استفاده از انرژی های پاک از ویژگی های قابل بحث این ویلا است.انعطاف و سادگی از سیاست های اصلی طراحی این پروژه بوده است.

کارفرمای پروژه بیش از هر چیز خواستار چشم اندازی عریض و فراگیر دریاچه واقع در شمال خانه بوده به همین جهت برای محقق شدن خواسته ی کارفرما، حفظ فضا های خصوصی و همچنین توجه به هوای سرد در فصل زمستان، تکنیک های جالب توجهی در طراحی بخش های مختلف به کار گرفته شد. نمای شمالی ویلا، مانند چشمی بزرگ رو به در یاچه قرار گرفته و در ساخت آن از متریال شیشه استفاده شده است تا خانه در برابر سرما محفوظ باشد.سیستم گرمایش کف در تمامی فضا ها استفاده شده، حتی در بالکن. دیوار جنوبی کمترین تعداد پنجره را دارا می باشد تا فضایی خصوصی تر شکل بگیرد.

مسجد باسونا پروژه ای ساختارشکن نسبت به بافت کهنه منطقه سوهاگ به شمار می رود که جلوه نوی آن نسبت به بافت کهن این بخش از مصر خودنمایی می کند. مسجد باسونا در منطقه ای پر سر و صدا و گرد و خاکی، مشرف به یک گورستان وساختمان های مسکونی می باشد که همگی تحت تاثیر رفت و آمد احشام در خیابان ها قرار دارند. جاده های خالی، بازارهای موقت هفتگی و سیرکولاسیون شهری قدیمی، از موارد تاثیرگذاری می باشند که بر روی پروژه مسجد تاثیرگذار خواهند بود. یکی از مهم ترین تاثیر عوامل فوق، تعبیه ورودی اصلی به بخش عبادتگاه مسجد بود.

طراحی ساختمان مسجد می بایست آرامش، صلح و هارمونی را به کاربران خود ارائه دهد. به همین دلیل چند نیاز ضروری را باید به بافت و طراحی مفهومی مسجد اضافه کند. این راه حل بسته به تعبیه دیوار دولایه (دیوار دو جداره آجری با فضای خالی بین دو پوسته) داشت که فقط یک پنجره در آن قرار می گرفت که رو به گورستان قرار داشته، که با یک سیستم سقف هیبریدی پوشش شده بود. تشکیل یک مربع مرکزی (به ابعاد 6 در 6 متر) با یک گنبد انعطاف پذیر تک پوسته در مرکز مربع و 4 گوشواره مزین شده به شیوه های سنتی گچ بری، سقف مسجد را با ترکیبات هیبریدی به نمایش گذاشته است. حفره گنبد یک فیلترکننده تهویه می باشد که نور غیرمستقیم و نسیم تازه را به داخل مسجد هدایت می کند. پوسته دولایه دیوارها و سقف مسجد (به غیر از گنبد تک پوسته) یک عامل فیلترکننده و خنک کننده هوای داخل می باشد.