موقعیت پروژه در محدوده مرکز شهر تهران واقع در منطقه 7 شهرداری می باشد، در زمینی به مساحت 312 متر مربع با بری حدود 11 متر در جوار مصلای بزگ تهران، خیابان قنبرزاده کوچه ششم پلاک 23 قرارگرفته است. زمانی که کارفرما در اردیبهشت ماه 1394 در مورد پروژه با گروه معماری وارد مذاکره شد درخواست طراحی ساختمانی را داشتند با مشخصات هفت طبقه با اسکلتی فلزی که زیرزمین منفی یک شامل پارکینگ ها، انبارها و موتورخانه، طبقه همکف با کاربری پارکینگ و 5 طبقه مسکونی تک واحدی با متراژی در حدود 165 متر مربع همراه با سه خواب در زیربنایی در حدود 1365 مترمربع به همراه نمایی مطابق با استانداردهای لازم جهت افزایش کیفیت فضای زندگی با در نظر گرفتن بودجه ای محدود و تعجیل در تکمیل پروژه جهت فروش واحدها.

با نیم نگاهی به معماری ارزشمند ایران، راهکارهای ارائه شده در طراحی با اهداف زیر ارائه گردید:
استفاده از الگوهای بومی برای خلق معماری متناسب با نیازهای جامعه امروز؛ توجه به سادگی و همخوانی با بافت همجوار؛ بکار گیری عناصر کارکردی معماری ایرانی از جمله شباک و ارسی در جهت تعدیل نور و ایجاد محرمیت در داخل ؛ توجه به دید و منظر مناسب از درون به بیرون. با جمع بندی موارد فوق روند طراحی از سه مرحله تشکیل شد اول کشاندن نور به داخل واحدها، دوم ایجاد محرمیت و سوم ایجاد دید و منظر مناسب از داخل به خارج؛ بنابراین در هر طبقه از یکرمدول شفاف ویک مدول مشبک استفاده شد تا میزان نفوذ نور به داخل واحدها به حد مناسب تامین گردد.

تاریخچه معماری مینیمالیستی
معماری مینیمالیستی از زیرشاخه‌های یک سبک طراحی کلی به نام مینیمالیسم به شمار می‌رود. مینیمالیسم، یک جنبش فکری بود که پس از جنگ جهانی دوم آغاز شد. این جنبش در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی روی بسیاری از هنرمندان بصری، موسیقی‌دان‌ها، معماران و طراحان اثرگذار بود.

نخستین بار، فیلسوف بریتانیایی ریچارد ولهیم بود که نام مینیمالیسم را برای این جنبش انتخاب کرد. مینیمالیسم جنبشی بود که به‌عنوان واکنشی بر ضد تجمل‌گرایی به راه افتاد. بارزترین مشخصه‌اش، پایبندی به استفاده از حداقل مولفه‌های ضروری برای آفرینش آثار است. شعارشان نیز این است که: «هرچه کمتر، بهتر». چنین دیدگاهی در هنرهای بصری به این صورت تفسیر می‌شود که باید از ساده‌ترین مولفه‌ها، ازجمله شکل یا رنگ ساده، برای ایجاد تصاویر بهره برد.

سبک اسکاندیناوی
برای بررسی سبک‌ های طراحی داخلی ابتدا به سراغ سبک طراحی اسکاندیناوی می‌رویم که از کشورهای شمال اروپا مانند دانمارک، نروژ و سوئد در دهه 1950 سرچشمه گرفت. این سبک با سادگی، عملکرد و مینیمالیسم آن شناخته می‌شود. سبک اسکاندیناوی ترکیب رنگ‌های روشن و مطبوع همراه با رنگ‌های سفید و خاکستری زیاد را در بر می‌گیرد و مبلمان را معمولا از چوب‌هایی با رنگ روشن مانند توس یا کاج انتخاب می‌کنند. در این سبک اغلب خطوط تمیز، مواد طبیعی و نور طبیعی فراوان به چشم می خورد.

در این روش سبک‌ های طراحی داخلی همه‌چیز در مسیر ایجاد یک فضای زندگی آرام و راحت بخ پیش می‌رود تا کاربردی و از نظر زیبایی‌شناسی دل‌پذیر باشد. تاکید بر ایجاد یک ظاهر مینیمالیستی و مدرن با هدف رسیدن به عملکرد و سادگی رخ می‌دهد. طراحی اسکاندیناوی برای کسانی مناسب خواهد بود که می‌خواهند فضای نشیمن آرامی را ایجاد کنند که شیک و کاربردی باشد.

برخی شبکه ها و وبسایت های مشهور در زمینه دکوراسیون باعث شده اند تعداد افرادی که علاقه دارند یک دکوراتور یا طراح فضای داخلی شوند افزایش یابد. فیلم هایی که از دکوراسیون کردن یک بنا در این وبسایت ها به نمایش گذاشته می شود باعث می شود این شغل به گونه ای شغلی هیجان انگیز، خلاقانه و دارای یک محیط کاری شاد به نظر بیاید و البته که گاهی واقعا این چنین است. البته طراح بودن همچنین می تواند کار سختی باشد.

کارهای بسیاری باید برای این شغل انجام دهید و در کنار استعداد طبیعی و ذاتی،همه این عوامل می توانند منجر به این شوند که شما یک دکوراتور داخلی محسوب شوید. البته برای اینکه یک معمار داخلی موفق بشوید تجربه و استعداد بیشتری مورد نیاز است.نکاتی که در ادامه ذکر می شود می تواند به شما کمک کند که دریابید چگونه می توانید به یک معمار و طراح داخلی موفق و قوی تبدیل شوید و حتی این نکات می تواند به شما کمک کند که در زمینه فعالیت خود، سمت مدیریت و راهبری پروژه ها را به عهده بگیرید.

گاهی تصمیم می گیرید در طراحی خانه خود تغییرات کوچکی ایجاد کنید و می خواهید که از یک متخصص طراحی داخلی یا دکوراسیون داخلی کمک بگیرید، اما به دنبال یافتن متخصصی برای کمک در ایجاد تغییرات دلخواهتان ، با فهرستی از افرادی مواجه می شوید که برخی معمار و طراح داخلی هستند و برخی دکوراتور داخلی. این سوال ممکن است در اینجا برای شما پیش بیاید که تفاوت این دو شغل چیست و مهم تر اینکه من به کدامیک از این تخصص ها نیاز دارم.

طراحی داخلی و دکوراسیون داخلی دو واژه ای هستند که معمولا با یکدیگر اشتباه گرفته می شوند اما حقیقت این است که واقعا نمی توان این دو واژه را به جای هم به کار برد. شباهت های زیادی بین این دوشغل وجود دارد، آنقدر که سخت است بتوان گفت مرز مشخص بین این دو حرفه چیست. اگرچه با این حال، کمی بیش از یک تفاوت ناچیز بین آنچه که یک فرد را طراح داخلی می کند و آنچه که یک فرد را دکوراتور داخلی می کند، وجود دارد. برخی از این تفاوت ها نامحسوس هستند و بعضی واقعا قابل توجه. در ادامه تفاوت های این دو حرفه بررسی شده است و می توانید با استفاده از این مطلب برای خود تفاوتی میان این دو تخصص قائل شده و انتخاب کنید که واقعا به خدمات کدام یک از آنها نیاز دارید.

امی پیکلر متخصص اطفال مجارستانی بود که در سالهای پس از جنگ جهانی دوم ، فلسفه جدیدی در مورد مراقبت از کودک در اوایل دوران کودکی و یادگیری برای کودکان تا 3 سالگی معرفی کرد. او پس از تولد اولین فرزند خود شروع به سوال کرد: چه اتفاقی می افتد که به کودک اجازه داده شود آزادانه رشد کند؟ نتایج مشاهده شده با معرفی یک روش جدید به اوج خود رسید.

رویکرد Pikler با مراقبت از سلامت جسمی و تأمین عاطفه اما تا حد زیادی به فردیت و خودمختاری آنها ، رشد آزادانه کودکان را تسهیل می کند. با پیروی از این منطق ، مداخله بزرگسالان عمدتاً غیرضروری است و برای اینکه کودک در حین حرکت آزادانه فضای خود را تجربه کند ، باید در طراحی خود محیط ها نیز دقت شود.
هنگام طراحی فضایی متمرکز بر آزادی حرکت ، چه مواردی باید مورد توجه قرار گیرد؟